Torun tombalak gidilen, kalabalık aile pikniklerimizin adresi Dipsiz Göl’e, belki de yirmi beş sene sonra tekrar gidiyorum. Tosya ilçe merkezinin batısında kalan Dipsizgöl Milli Parkı içindeki göle ulaşmak için şehir merkezinden İstanbul – Samsun otoyoluna çıkıp Ilgaz (batıya doğru) yönünde yaklaşık 15 km ilerlemek ve sağdaki küçük tabelayı kaçırmadan içeri sapmak gerekiyor. Bu kadar güzel ve civarda bilinen bir mesire yeri için tabelanın yıllardır değiştirilmemiş olması beni şaşırtıyor ve ilk seferde dönüşü kaçırıyoruz. Tabelayı geçer geçmez sağa doğru bir dönüş daha var. Buradan karşı şerite dönüp ters yönde ilerleyebilir ve merkez kavşağından geri dönebilirsiniz.
Otoyoldan saptıktan sonra devam eden asfalt Çifter Köyü meydanını kadar devam ediyor. Geçmişte toprak olan köy yolu, orman içinde şose olarak devam ediyor ve az virajlı olarak irtifa kazanıyor. Yaklaşık 1500 metre rakıma ulaştığınızda, milli parkın girişini görüyoruz. Binek araç ve iki kişi için giriş ücreti olaran 9 TL ödedikten sonra aracınızı hemen göl kenarına bırakabiliyorsunuz.
Internette yazıldığına göre 500 metrekare alan kaplayan göl, çocukluk anılarıma kıyasla gözüme oldukça küçük geliyor. Heybetli çam ağaçlarını takip ediyor ve rampadan yukarı, ormanın içine doğru yürüyoruz. Ağacın üzerine çakılmış oktan yolun 3500 metredeki zirveye kadar uzandığını anlıyoruz. Keşke yanımızda uygun ayakkabı ve montlarımız olsa idi!
Yağdı yağacak bayram havasında, evden hazırlıksız çıktığımız için gölün etrafında bir tam tur atıp birkaç fotoğraf çektikten sonra dönüşe geçiyoruz.
Temiz havada güzel bir gün geçirmek için göl etrafında yerleştirilmiş piknik masalarında kallavi bir sofra kurabilir; her mevsim ayrı güzel olan bu ormanda, göl kenarında uyanmak isterseniz Orman Müdürlüğü’nün işlettiği moteli veya bungalov evleri tercih edebilirsiniz.
Günün ikinci durağı Yeşilgöl, ilçe merkezinin güneyinde kalıyor. Otoyolda Tosya kavşağına kadar geri sürüp (Samsun yönünde) tam karşı istikamette, Yapraklı sapağından güneye dönüyoruz. Telefondan yaptığımız kısa araştırma ile bulduğumuz tavsiye bizi yanıltıyor ve asfalt yolu bırakıp orman yoluna sapıyoruz ve yaklaşık bir saat boyunca az biraz maceralı, bol oksijenli ve şahane manzaralı orman yolunda, su akıntısını (Eğriçay) takip ederek ilerliyoruz. Suyun akış yönünün tersine gidiyor, yani gelen olarak tırmanıyoruz. Yarım saatten fazla yol almış ve standart bir şehir aracı ile orman yolunda ilerlemek ile geri dönmek arasında kaldığımız noktada gördüğümüz paslı tabela bizi yeniden heveslendiriyor.
Yaklaşık bir saatte aldığımız 25 km’nin sonunda, çam ormanının ortasında gizli kalmış Yeşilgöl’e ulaşıyoruz. Aracımızı, yol ile göl arasındaki tel örgünün önünde parkedip gölün etrafında yürüyor ve fotoğraf çekiyoruz. Önceki gece yağan yağmur ile çamurlaşmış göl kenarında, manzarayı kapatan yüksek ağaçların arasında fazla ilerlemeden geri dönüyoruz.
Bayramın son gününde birkaç mangalcı aile dışında kalabalık olmayan göl kenarından ayrılıyor ve onlardan aldığımız tavsiye ile asfalt yola çıkmayı başarıyoruz. On dakika kadar orman içinden geçen geniş patikanın asfalt ile birleştiği noktada yer alan Çankırı -Tosya yol ayrımında kuzeye dönüyor ve Tosya’ya doğru devam ediyoruz.
Tosya’dan Yeşilgöl’e giderken, aracınız arazi koşullarına uygun değil ise ve güvenli bir yolculuk yapmak isterseniz, Yapraklı yönünden içeri saptıktan sonra tüm köy tabelalarını tek tek geçerek ilerleyebileceğiniz asfalt yoldan ayrılmamanızı öneririm.
Merkezde konakladığımız eve varmamız yarım saat sürüyor. Çankırı yol ayrımından hemen önce gördüğümüz gölet ve çevresi de piknikçiler arasında bilinen bir mesire yeri. Küçük çocuklar ile seyahat ediyorsanız, mola vermek için bu göletin çevresi daha geniş ve güvenli olabilir.
Neyse ki gün batmadan eve varıyor ve akşam yemeği için sabahtan fırına bıraktığımız cabaları* çıkarma saatine yetişiyoruz. Menüde Tosya’nın geleneksel yemeği keşkek var!
*caba: geleneksel toprak kap; güveç kabı olarak da biliniyor.
Dipsizgöl’ün koordinatı: 41°0’54″N 33°52’34″E
Yeşil Göl’ün koordinatı: 40°51’25.1″N 34°00’18.6″E
15.09.2016
One thought on “Tosya’nın gölleri”